อนาธิปไตย รัฐ และอุดมคติของโนซิก

 หนังสือ Anarchy, State, and Utopia คือผลงานด้านปรัชญาการเมืองชิ้นสำคัญของ Robert Nozick ผลงานนี้ได้รับการตีพิมพ์ในปี 1974 และทำให้โนซิกเป็นที่รู้จักของสาธารณชนในฐานะนักปรัชญาเสรีนิยมทางการเมืองคนสำคัญ ห้าสิบปีหลังจากที่ตีพิมพ์ ผลงานนี้ยังคงมีอิทธิพลอย่างมาก โดยได้รับทั้งคำชมเชยและคำวิจารณ์จากแวดวงปรัชญาและการเมือง       โนซิกเขียนหนังสือ Anarchy, State, and Utopia เพื่อตอบสนองต่อหนังสือTheory of Justice ของจอห์น  รอลส์ (John Rawls) ซึ่งตีพิมพ์ในปี 1971 เมื่อเขียนหนังสือเล่มนี้ ซึ่งเป็นเล่มแรก โนซิกเป็นผู้ยึดมั่นในแนวคิดเสรีนิยมอย่างแน่วแน่ โดยได้รับอิทธิพลจากนักเศรษฐศาสตร์ เช่น F. A. Hayek และ Ludwig Von Mises

ในปี ค.ศ. 1969 โนซิกเข้าทำงานที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดในฐานะศาสตราจารย์ ก่อนหน้านี้ โนซิกศึกษาปรัชญาที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบียและมหาวิทยาลัยพรินซ์ตัน ซึ่งโนซิกได้พบกับองค์กรการเมืองฝ่ายซ้ายและสังคมประชาธิปไตย และมีส่วนร่วมในกิจกรรมขององค์กรเหล่านี้ ในช่วงเวลาที่เขียนหนังสือ Anarchy, State, and Utopia โนซิกได้สะสมประสบการณ์ต่างๆ ในฐานะนักคิดทางการเมือง การตอบสนองของโนซิกต่อแนวคิดเสรีนิยมประชาธิปไตยสังคมของรอลส์ทำให้โนซิกมีตำแหน่งเป็นเสรีนิยมฝ่ายขวา นอกเหนือจากแนวคิดของรอลส์แล้ว โนซิกยังพูดถึงทฤษฎีทางการเมืองอื่นๆ เช่น ลัทธิมาร์กซ์ ลัทธิอนาธิปไตย ลัทธิประโยชน์นิยม และกรอบแนวคิดที่เน้นความเท่าเทียมกัน

หนังสือ Anarchy, State, and Utopia กล่าวถึงหลักการพื้นฐานของลัทธิเสรีนิยมโดยตั้งอยู่ในบริบทของวาทกรรมทางการเมืองในศตวรรษที่ 20 โดยเกี่ยวข้องกับแนวคิดเรื่องเสรีภาพส่วนบุคคลและการแทรกแซงน้อยที่สุดของรัฐบาล หนังสือเล่มนี้ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่ามีส่วนสนับสนุนทฤษฎีทางการเมือง ต่อมาหนังสือเล่มนี้ได้รับรางวัล National Book Award

ในคำนำของหนังสือ Anarchy, State, and Utopia โนซิกได้วางทฤษฎีหลักของรัฐที่แทรกแซงน้อยที่มุ่งเน้นแต่การปกป้องผู้คนจากความรุนแรง การโจรกรรม และการฉ้อโกงนั้นเป็นสิ่งที่ถูกต้องและจำเป็น รัฐนี้ไม่ควรละเมิดสิทธิส่วนบุคคลและควรยืนหยัดเป็นสถาบันทางศีลธรรม โนซิกเสนอให้เริ่มต้นด้วยสถานการณ์ที่ไม่เกี่ยวข้องกับการเมืองและแสดงให้เห็นการเกิดขึ้นของรัฐทางการเมืองในเชิงทฤษฎี ซึ่งสอดคล้องกับทฤษฎีสถานะธรรมชาติของจอห์น ล็อค โนซิกโต้แย้งว่าทฤษฎีสถานะธรรมชาติให้ข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับพฤติกรรมของมนุษย์เมื่อไม่มีการควบคุมของรัฐบาล และโนซิกได้กล่าวถึงแนวคิดของล็อคเกี่ยวกับสถานะธรรมชาติ ซึ่งมีลักษณะเด่นคือเสรีภาพและกฎธรรมชาติ ซึ่งห้ามมิให้ทำร้ายผู้อื่น ในสถานะนี้ ความท้าทาย เช่น การตัดสินที่ลำเอียงและการตอบแทนที่ไม่สมส่วน นำไปสู่การก่อตั้งสมาคมที่ปกป้องซึ่งกันและกัน กลุ่มเหล่านี้พัฒนาเป็นหน่วยงานที่ปกป้อง โนซิก สำรวจว่าหน่วยงานดังกล่าวสามารถเปลี่ยนผ่านไปสู่สมาคมคุ้มครองที่มีอำนาจเหนือกว่าซึ่งคล้ายกับรัฐขั้นต่ำได้อย่างไร

        โนซิกอภิปรายถึงความชอบธรรมทางศีลธรรมของหน้าที่การแจกจ่ายใหม่สำหรับบริการคุ้มครอง โนซิกปฏิเสธแนวทางประโยชน์นิยม โดยสนับสนุนข้อจำกัดทางศีลธรรมในการกระทำที่เคารพสิทธิส่วนบุคคล คำสั่งตามหมวดหมู่ของคานท์และความสำคัญทางศีลธรรมของความเป็นปัจเจกบุคคล โดยโต้แย้งต่อการเสียสละบุคคลหนึ่งหรือสิ่งมีชีวิตที่อ่อนแอกว่าเพื่ออีกบุคคลหนึ่ง ตามแนวคิดของคานท์ โนซิก โต้แย้งว่าบุคคลควรได้รับการปฏิบัติไม่ใช่เป็นเพียงวิธีการ แต่เป็นเพียงเป้าหมาย สำหรับความสัมพันธ์ระหว่างหน่วยงานคุ้มครองที่มีอำนาจเหนือกว่าและผู้ที่เลือกที่จะเป็นอิสระ โนซิกพิจารณาสถานการณ์ที่บุคคลที่เป็นอิสระอาศัยอยู่ในอาณาเขตของหน่วยงาน นำไปสู่ความขัดแย้งที่อาจเกิดขึ้นและคำถามเกี่ยวกับความชอบธรรมของการกระทำของหน่วยงาน นอกจากนี้ โนซิกยังกล่าวถึงผลกระทบทางศีลธรรมของการกระทำที่ละเมิดสิทธิของบุคคล ลักษณะของการชดเชย และเหตุผลในการห้ามการกระทำบางอย่าง

        โนซิกอธิบายเพิ่มเติมเกี่ยวกับการห้ามการบังคับใช้กฎหมายโดยเอกชน และวิธีการที่หน่วยงานคุ้มครองที่มีอำนาจเหนืออาจดำเนินการกับบุคคลที่ไม่ได้เป็นลูกความ โนซิก ตรวจสอบบทบาทของหน่วยงานในการปกป้องผู้อื่นและชดเชยให้กับบุคคลที่เป็นอิสระ ซึ่งสิ้นสุดลงด้วยการเกิดขึ้นของรัฐขั้นต่ำ และอภิปรายเกี่ยวกับความสมดุลของอำนาจในการป้องกันตนเอง การโจมตีเชิงป้องกัน และพฤติกรรมของบุคคลในกระบวนการก่อตั้งรัฐ โนซิก ตั้งคำถามถึงความชอบธรรมของอำนาจของรัฐในการลงโทษและบังคับใช้ความยุติธรรม สิทธิของทุกคนในการลงโทษ และแนวคิดของการยับยั้งเชิงป้องกัน

ทั้งนี้ โนซิกท้าทายแนวคิดของความยุติธรรมในการกระจาย ซึ่งถือว่ามีอำนาจส่วนกลางในการกระจายทรัพยากร โนซิกแนะนำคำว่า "การถือครอง" เพื่อเน้นย้ำถึงสิทธิของแต่ละบุคคลมากกว่าการกระจายโดยรวม โนซิก ได้สรุปหลักการสามประการของความยุติธรรมในการถือครอง ได้แก่ ความยุติธรรมในการได้มา ความยุติธรรมในการโอน และการแก้ไขความอยุติธรรมในการถือครอง โนซิกเปรียบเทียบทฤษฎีสิทธิตามประวัติศาสตร์ของโนซิกกับหลักการตามช่วงเวลาปัจจุบัน ซึ่งเน้นที่ผลลัพธ์โดยไม่พิจารณาประวัติของการแจกจ่าย โดยโนซิกวิจารณ์หลักการแจกจ่ายตามรูปแบบ เช่น คุณธรรมหรือความเท่าเทียม เนื่องจากหลักการเหล่านี้ต้องการการแทรกแซงอย่างต่อเนื่องในการเลือกและธุรกรรมของแต่ละบุคคล โนซิกยกตัวอย่างนี้ด้วยตัวอย่างของ Wilt Chamberlain ซึ่งการสะสมความมั่งคั่งของ Chamberlain ผ่านธุรกรรมโดยสมัครใจนั้นยุติธรรม แม้ว่าจะส่งผลให้เกิดการแจกจ่ายที่ไม่เท่าเทียมกันก็ตาม นอกจากนี้ โนซิก วิเคราะห์ทฤษฎีความยุติธรรมของรอลส์อย่างมีวิจารณญาณ โนซิกโต้แย้งว่าหลักการความยุติธรรมควรนำไปใช้ทั้งในระดับมหภาคและจุลภาค และโนซิกตั้งคำถามว่าเหตุใดการมอบอำนาจตามธรรมชาติจึงไม่ควรกำหนดการกระจายบางส่วน โนซิกโต้แย้งในประเด็นความยุติธรรมสำหรับผู้ที่ด้อยโอกาสที่สุด โดยโต้แย้งในประเด็นความสำคัญทางศีลธรรมของสิทธิและความสามารถของแต่ละบุคคล

        ส่วนแนวคิดเรื่องความเท่าเทียม ความนับถือตนเอง งานที่มีความหมาย และการแสวงประโยชน์เพิ่มเติม โนซิกท้าทายสมมติฐานที่ว่าความเท่าเทียมทางวัตถุนั้นยุติธรรมโดยเนื้อแท้ โดยเน้นที่ความชอบธรรมของสิทธิและกระบวนการของแต่ละบุคคลมากกว่าผลลัพธ์ โนซิกตรวจสอบแนวคิดเรื่องความเท่าเทียมกันของโอกาส โดยแนะนำว่าแนวคิดนี้ละเมิดสิทธิของแต่ละบุคคล โนซิก ยังสำรวจความอิจฉาริษยาในความเสมอภาค โดยโต้แย้งว่าการบรรเทาความอิจฉาริษยาไม่ควรจำกัดความสามารถของแต่ละบุคคล โนซิกพิจารณาถึงลักษณะของงานที่มีความหมายและความสัมพันธ์กับความนับถือตนเอง โดยตั้งคำถามถึงการสรุปทั่วไปที่ว่าการอยู่ใต้บังคับบัญชาทำให้ความนับถือตนเองลดลง โนซิก หยิบยกทฤษฎีการแสวงประโยชน์จากแรงงานของมาร์กซิสต์ขึ้นมา โดยโต้แย้งว่าทฤษฎีนี้ทำให้ความเป็นจริงของตลาดง่ายเกินไปและประเมินค่าปัจจัยต่างๆ เช่น นวัตกรรมและความเสี่ยงต่ำเกินไป โนซิกนำเสนอการทดลองทางความคิดที่บุคคลต่างๆ ขายหุ้นในสิทธิของตน ซึ่งนำไปสู่ระบบที่ซับซ้อนของการเป็นเจ้าของและการตัดสินใจร่วมกัน ระบบนี้เป็นตัวแทนของรูปแบบหนึ่งของประชาธิปไตยที่ทุกคนเป็นเจ้าของสิทธิของกันและกันในเศษส่วน โนซิก โต้แย้งว่าแม้ว่าระบบนี้อาจขจัดการครอบงำส่วนบุคคลได้ แต่ก็ลดอำนาจปกครองตนเองและเสรีภาพของปัจเจกบุคคลลงอย่างมากเช่นกัน

        แนวความคิดของโนซิกเกี่ยวกับสังคมอุดมคติภายในกรอบของรัฐขั้นต่ำ โนซิกท้าทายแนวคิดดั้งเดิมของสังคมอุดมคติที่สมบูรณ์แบบเพียงแห่งเดียว โดยยอมรับถึงความเป็นอัตวิสัยโดยธรรมชาติในการกำหนดโลกในอุดมคติ โนซิกเสนอกรอบงานที่ยืดหยุ่นได้ซึ่งอนุญาตให้มีชุมชนที่หลากหลายหลายแห่ง โดยแต่ละชุมชนจะตอบสนองความต้องการและวิสัยทัศน์ที่ไม่ซ้ำใครของสมาชิก แบบจำลองนี้เรียกว่า "เมตายูโทเปีย" ซึ่งเน้นที่การรวมกลุ่มโดยสมัครใจและการเลือกของแต่ละบุคคล ช่วยให้ผู้คนเข้าร่วมหรือออกจากชุมชนได้ตามต้องการ