กลไกตลาดที่ล้มเหลวในกิจการแพร่ภาพกระจายเสียง

ด้วยพัฒนการของเทคโนโลยีสมัยใหม่กำลังทำให้การออกอากาศกลายเป็นสภาพแวดล้อมที่มีการแข่งขันสูงมากและมีการขับเคลื่อนโดยตลาดอย่างรวดเร็ว ภายในไม่กี่ปี มีแนวโน้มว่าการออกอากาศแบบดิจิทัลจะทำให้ผู้บริโภคมีทางเลือกหลายร้อยช่อง นอกจากนี้ อินเทอร์เน็ตยังให้พื้นที่สำหรับโทรทัศน์แบบโต้ตอบสองทางและความสามารถในการสั่งซื้อรายการตามที่ต้องการ หลายคนเชื่อว่าสภาพแวดล้อมใหม่นี้ควรนำไปสู่ตลาดการออกอากาศที่มีการแข่งขันสูง ซึ่งสามารถขายรายการได้เช่นเดียวกับสินค้าหรือบริการอื่นๆ และแทบไม่มีขอบเขตหรือความจำเป็นในการมีนโยบายสาธารณะนอกเหนือจากการควบคุมขั้นต่ำเพื่อรักษามาตรฐานของรสนิยมและความเหมาะสม

แม้ว่าจะเป็นความจริงที่ประเด็นปัญหาเรื่องคลื่นความถี่วิทยุที่ขาดแคลนและการเพิ่มจำนวนช่องไม่ใช่ปัญหาหลัก แต่ไม่ได้หมายความว่าจำนวนผู้ออกอากาศจะเพิ่มขึ้นโดยอัตโนมัติหรือตลาดเพียงอย่างเดียวจะผลิตทุกสิ่งที่ผู้บริโภคแต่ละคนหรือสังคมต้องการ มีกรณีตัวอย่างที่หนักแน่นที่บ่งชี้ว่าความล้มเหลวของตลาดจะยังคงดำเนินต่อไปในสภาพแวดล้อมใหม่ ยกเว้นคลื่นความถี่วิทยุที่ขาดแคลน ข้อโต้แย้งที่กล่าวถึงข้างต้นซึ่งนำไปสู่การผสมผสานระหว่างการกำกับดูแลและการผู้แพร่ภาพกระจายเสียงบริการสาธารณะในปัจจุบันยังคงใช้ได้ 

นอกจากนี้ ทฤษฎีการทบทวนการจัดหาเงินทุนในอนาคตของ BBC แสดงให้เห็นว่า แทนที่จะตัดประเด็นเรื่องการออกอากาศบริการสาธารณะออกไป แรงกดดันทางการค้าและโลกาภิวัตน์ที่ได้รับการเสริมกำลังโดยเทคโนโลยีดิจิทัลอาจเพิ่มความต้องการผู้แพร่ภาพกระจายเสียงดังกล่าว

ความเข้มข้นในตลาดมากเกินไป - ความเสี่ยงของการผูกขาดโดยเอกชน

เทคโนโลยีดิจิทัลได้สร้างแรงกดดันอย่างหนักต่ออุตสาหกรรมแพร่ภาพกระจายเสียงที่การเป็นเจ้าของกระจุกตัวกัน

• การประหยัดต่อขนาดจะยังคงอยู่ - หลายคนโต้แย้งว่าเทคโนโลยีใหม่ช่วยลดต้นทุนการเข้าใช้งาน (โดยเฉพาะอย่างยิ่งต้นทุนอุปกรณ์) และด้วยเหตุนี้ ตลาดแพร่ภาพกระจายเสียง จึงแข่งขันกันได้มากขึ้น อย่างไรก็ตาม ต้นทุนคงที่ของการส่งสัญญาณมีแนวโน้มที่จะสูง และที่สำคัญกว่านั้น สำหรับเนื้อหารายการที่มีคุณภาพ ต้นทุนที่แท้จริงของบุคลากรและเนื้อหาที่ต้องการกำลังเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว การเปลี่ยนแปลงทางเทคนิคในการส่งมอบกำลังส่งเสริมปรากฏการณ์นี้ ช่องทางที่มากขึ้นพร้อมบริษัทมัลติมีเดียที่ดำเนินงานในระดับโลกมากขึ้นทำให้เกิดการแข่งขันที่มากขึ้นสำหรับบริการที่ขาดแคลนอยู่แล้ว

• การประหยัดต่อขอบเขตจะเพิ่มขึ้น - ข้อมูลดิจิทัลสามารถแก้ไข คัดลอก และผสานกับข้อมูลอื่น ๆ ได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด และสามารถปรากฏขึ้นใหม่ในรูปแบบต่าง ๆ ได้มากมาย การแปลงข้อมูลเป็นดิจิทัลจึงช่วยเพิ่มการประหยัดต่อขอบเขตในตลาดการออกอากาศ ซึ่งอธิบายได้ว่าทำไมมีการควบรวมมัลติมีเดียจำนวนมากในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา

• อาจเกิดคอขวดในเกตเวย์ - เทคโนโลยีใหม่กำลังเพิ่มวิธีการส่งสัญญาณออกอากาศ รวมถึงจำนวนช่องสัญญาณที่แต่ละช่องทางสามารถส่งได้ ในอนาคต สัญญาณดิจิทัลทั้งหมดจะต้องผ่านกล่องรับสัญญาณ (หรือกล่องในตัว) ซึ่งเป็นเกตเวย์สำหรับสัญญาณและจะควบคุมการเข้าถึงและการชำระเงิน (ถ้ามี) เกตเวย์นี้ถือเป็นเกตเวย์ที่มีประสิทธิภาพ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีแนวโน้มว่าผู้บริโภคจะเต็มใจซื้อเพียงเกตเวย์เดียวเท่านั้น หากเป็นเช่นนี้ แม้ว่าระบบส่งสัญญาณจะมีจำนวนเพิ่มขึ้น แต่จะมีจุดเดียวเท่านั้นที่ช่องสัญญาณดิจิทัลทุกช่องจากผู้แพร่ภาพกระจายเสียงผ่าน ในยุคดิจิทัล เนื้อหารายการคุณภาพสูงยังคงผลิตได้ แต่ต้นทุนต่อหน่วยน้อยมากหากเข้าถึงผู้คนจำนวนมากและ/หรือใช้งานในรูปแบบต่างๆ อย่างไรก็ตาม การใช้ประโยชน์จากการประหยัดต่อขนาดและขอบเขตเหล่านี้เพิ่มแรงกดดันต่อการกระจุกตัวของความเป็นเจ้าของ ดังนั้น แม้ว่าเทคโนโลยีใหม่จะขจัดแหล่งผูกขาดหนึ่งแหล่ง คือ การขาดแคลนคลื่นความถี่วิทยุ แต่ก็แทนที่ด้วยอีกแหล่งหนึ่ง ซึ่งก็คือการผูกขาดตามธรรมชาติของการประหยัดต่อขนาด แทนที่จะส่งเสริมการแข่งขันเสรี มีความเสี่ยงที่ยุคดิจิทัลจะส่งเสริมการกระจุกตัวในระดับสูงในการแพร่ภาพกระจายเสียงแบบส่วนตัว

การกระจายตัวของผู้ชมเพิ่มขึ้น

ประสบการณ์จนถึงปัจจุบันแสดงให้เห็นว่าการเพิ่มจำนวนช่องที่พร้อมใช้งานไม่ได้เพิ่มจำนวนเวลาที่ผู้บริโภคใช้ในการดูโทรทัศน์ ดังนั้น การเพิ่มจำนวนช่องที่พร้อมใช้งานต่อไปจึงมีแนวโน้มที่จะส่งผลให้มีการกระจายตัวของผู้ชมมากขึ้นเมื่อจำนวนผู้ชมต่อช่องหรือต่อรายการลดลง เนื่องจากต้นทุนการผลิตขั้นต่ำในการออกอากาศสูง การกระจายตัวของผู้ชมจึงมีแนวโน้มที่จะเพิ่มต้นทุนเฉลี่ย การตรวจสอบการจัดหาเงินทุนในอนาคตของ BBC 

ผลกระทบภายนอกเชิงลบอาจเพิ่มขึ้น

ต้นทุนทางสังคมที่กว้างขึ้นและเพิ่มขึ้นของการผลิตรายการไม่ได้เป็นภาระของผู้แพร่ภาพกระจายเสียง ซึ่งอาจส่งผลให้มีการผลิตโทรทัศน์ที่มีผลกระทบภายนอกเชิงลบเพิ่มขึ้นและมีโทรทัศน์ที่มีผลกระทบภายนอกเชิงบวกน้อยลงกว่าที่สังคมต้องการ ด้วยจำนวนช่องที่เพิ่มขึ้นในยุคดิจิทัล หน่วยงานกำกับดูแลอาจพบว่ายากที่จะรับรองว่ามาตรฐานการผลิตเนื้อหารายการได้รับการยึดถือ 

ไม่ได้มีจุดประสงค์เพื่อแนะนำว่าการจัดการกับความล้มเหลวของตลาดในอุตสาหกรรมการออกอากาศหรือในอุตสาหกรรมอื่นๆ เป็นเรื่องที่ตรงไปตรงมา หากมีข้อมูลที่ไม่สมบูรณ์หรือเครื่องมือทางนโยบายที่จำกัด อาจมีข้อจำกัดในสิ่งที่สามารถบรรลุได้ด้วยการแทรกแซง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในการพยายามจัดการกับแหล่งที่มาของความล้มเหลวของตลาดเพียงแหล่งเดียว (เช่น ผลกระทบภายนอกที่ "ไม่ดี" ในการออกอากาศ) อาจเกิดปัญหาอื่นๆ ขึ้นได้ (เช่น อำนาจผูกขาด หรือการสูญเสียอิสรภาพ)

การผลิตเนื้อหารายการในตลาดเสรี

ลักษณะของกลไกการจัดหาเงินทุนของผู้แพร่ภาพกระจายเสียงจะมีแนวโน้มที่จะกำหนดแรงจูงใจในการผลิตเนื้อหารายการ หากสมมติว่าผู้แพร่ภาพกระจายเสียงที่ดำเนินงานในตลาดเสรีได้รับเงินทุน จาก Pay TV (สมัครสมาชิกหรือจ่ายต่อครั้ง) โฆษณาหรือสปอนเซอร์ แต่ทฤษฎีเศรษฐศาสตร์เชื่อว่าไม่สามารถจัดหาเนื้อหารายการที่ต้องการได้ทุกประเภท

เนื้อหารายการที่จัดหาโดยเงินทุนโฆษณา

ลูกค้าของผู้แพร่ภาพกระจายเสียงที่ได้รับเงินทุนจากโฆษณาคือผู้โฆษณา ไม่ใช่ผู้ชม ดังนั้นแรงจูงใจที่ผู้แพร่ภาพกระจายเสียงต้องการคือการนำเสนอผู้ชมให้ได้มากที่สุดด้วยต้นทุนที่ต่ำที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เนื่องจากจะช่วยเพิ่มรายได้และกำไรจากโฆษณาให้สูงสุด เนื่องจากผู้แพร่ภาพกระจายเสียงไม่คำนึงถึงคุณค่าที่ผู้บริโภคให้กับเนื้อหารายการ เงินทุนโฆษณาจึงมักจะส่งเสริมการผลิตเนื้อหารายการที่ดึงดูดผู้ชมได้ไม่มากแต่กว้างขวาง เช่น รายการเกมโชว์หรือซิทคอมจะออกอากาศแทนรายการข่าว ซีรีส์คลาสสิก หรือรายการกีฬาที่ออกอากาศทางโทรทัศน์ โดยเฉพาะในช่วงเวลาที่มีผู้ชมสูงสุด สำหรับประเภทรายการอื่นๆ มีแนวโน้มที่จะดึงดูดผู้ชม (และรายได้จากโฆษณา) ที่มีจำนวนน้อยเกินไป ตัวอย่างเช่น รายการที่มีคุณค่าสูงแต่มีผู้ชมจำนวนน้อย เช่น รายการกีฬาเฉพาะ กิจกรรมทางวัฒนธรรม หรือซีรีส์คุณภาพ จะไม่ถูกฉาย ซึ่งแนวโน้มดังกล่าวมีแนวโน้มเพิ่มมากขึ้นในเทคโนโลยีใหม่ เนื่องจากตลาดที่แตกแขนงออกไปมีแนวโน้มที่จะลดขนาดผู้ชมโดยเฉลี่ยต่อช่องหรือต่อรายการ ผลกระทบอาจเป็นไปได้ว่าโฆษณามีแนวโน้มที่จะถูกใช้เพื่อสร้างรายได้น้อยลง หรืออาจมุ่งเน้นไปที่ผู้ชมกลุ่มเล็กแต่ตรงเป้าหมายมากขึ้น

การผลิตเนื้อหารายการผ่านกองทุนโทรทัศน์แบบชำระเงิน (สมัครสมาชิกหรือจ่ายต่อครั้ง)

ความล้มเหลวของตลาดนี้สามารถแก้ไขได้ในระดับหนึ่ง ผ่านโทรทัศน์แบบชำระเงินที่จัดหาโดยเชิงพาณิชย์ เนื่องจากช่วยให้สามารถผลิตรายการประเภทที่ผู้ชมกลุ่มเล็กmujให้ความสำคัญสูงและเต็มใจที่จะจ่ายเงินได้อย่างมีกำไร อย่างไรก็ตาม โทรทัศน์แบบชำระเงินอาจไม่สามารถผลิตรายการที่มีความน่าดึงดูดใจในวงกว้างและมีมูลค่าสูงได้ เช่น รายการกีฬาบางรายการ รายการข่าว และซีรีส์คลาสสิก เนื่องจากเป็นเรื่องยากที่ผู้แพร่ภาพกระจายเสียงเชิงพาณิชย์จะสร้างรายได้สูงสุดจากรายการประเภทนี้ หากเรียกเก็บราคาสูง รายได้จะสูญเสียไปเนื่องจากไม่รวมผู้คนจำนวนมากที่ยินดีจ่ายราคาปานกลาง และหากเรียกเก็บราคาปานกลาง รายได้ที่อาจจะเกิดขึ้นจำนวนมากจากผู้ที่ยินดีจ่าย การทบทวนการจัดหาเงินทุนในอนาคตของ BBC จะสูญเสียราคาที่สูงขึ้น หากรายการมีค่าใช้จ่ายสูงในการสร้าง รายการอาจไม่สามารถสร้างได้ในตลาดที่ได้รับเงินทุนจาก Pay TV แม้ว่ามูลค่ารวมของรายการจะเกินต้นทุนการผลิตมากก็ตาม

แต่ปัญหาพื้นฐานที่ยังคงมีอยู่เมื่อใช้เทคโนโลยีใหม่ก็คือ การเรียกเก็บเงินสำหรับรายการออกอากาศใดๆ ต้นทุนในการให้บริการผู้ชมเพิ่มเติมจะเป็นศูนย์ ดังนั้น การเรียกเก็บเงินใดๆ ก็ตามจะไม่รวมถึงผู้ชมที่รับชมได้มากกว่าต้นทุนส่วนเพิ่มในการจัดหารายการ ในสหราชอาณาจักร แนวโน้มที่อธิบายไว้ข้างต้นได้รับการแก้ไขบางส่วนผ่านการควบคุมเนื้อหาของภาคส่วนเชิงพาณิชย์ โดยมีข้อกำหนดด้านรายการที่กำหนดให้กับเครือข่ายที่เกี่ยวข้อง อย่างไรก็ตาม ในตลาดเสรีที่ไม่ได้รับการควบคุม การวิเคราะห์ชี้ให้เห็นว่าผู้ให้บริการโทรทัศน์ที่ได้รับเงินทุนจาก Pay TV การสมัครสมาชิก หรือการโฆษณา อาจไม่สามารถให้บริการรายการที่มีคุณค่าสูงและดึงดูดผู้บริโภคจำนวนมากได้เพียงพอ นอกจากนี้ ยังไม่มีแรงจูงใจที่แข็งแกร่งที่จะให้บริการรายการที่มีความสนใจเฉพาะซึ่งผู้คนจำนวนมากให้คุณค่าในเชิงบวก (และบางคนให้คุณค่าสูง) ในทางตรงกันข้าม ผู้ให้บริการโทรทัศน์ที่ได้รับเงินทุนจากภาครัฐจะให้บริการรายการทุกประเภท เนื่องจากคำนึงถึงว่ามูลค่าทางสังคมของรายการคุ้มค่ากับต้นทุนหรือไม่ ไม่ใช่คำนึงถึงว่าต้นทุนนั้นจะได้รับการชดเชยด้วยการโฆษณาหรือการสมัครสมาชิกหรือไม่