หลักอินเทอร์เน็ตเปิดในสหรัฐอเมริกา

คณะกรรมการกิจการสื่อสารของรัฐบาลกลาง (FCC) ได้ออกประกาศสั่งอินเทอร์เน็ตแบบเปิดมาใช้เมื่อวันที่ 21 ธันวาคม ค.ศ. 2010 โดยกำหนดกฎเกณฑ์เพื่อควบคุมแนวทางปฏิบัติในการจัดการเครือข่ายของผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ตบรอดแบนด์ คำสั่งดังกล่าวซึ่งผ่านด้วยคะแนนเสียง 3 ต่อ 2 มีวัตถุประสงค์เพื่อรักษาความเป็นกลางของเครือข่ายโทรคมนาคมโดยกำหนดกฎเกณฑ์ 3 ข้อที่ครอบคลุมถึงความโปร่งใส การห้ามบล็อก และการเลือกปฏิบัติที่ไม่สมเหตุสมผล โดยเฉพาะอย่างยิ่ง

• ผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ตบรอดแบนด์แบบคงที่และแบบเคลื่อนที่ต้องเปิดเผยข้อมูลที่ถูกต้องเกี่ยวกับแนวทางปฏิบัติในการจัดการเครือข่าย ประสิทธิภาพการทำงาน และเงื่อนไขทางการค้าต่อผู้บริโภค รวมถึงผู้ให้บริการเนื้อหา แอปพลิเคชัน บริการ และอุปกรณ์ต่อสาธารณะ

• ผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ตบรอดแบนด์แบบคงที่และแบบเคลื่อนที่ต่างต้องไม่บล็อกข้อมูลในระดับที่แตกต่างกัน ผู้ให้บริการแบบคงที่ถูกห้ามบล็อกเนื้อหา แอปพลิเคชัน บริการ หรืออุปกรณ์ที่ไม่เป็นอันตรายที่ถูกกฎหมาย ซึ่งต้องได้รับการจัดการเครือข่ายที่เหมาะสม ผู้ให้บริการโทรศัพท์เคลื่อนที่ถูกห้ามบล็อกผู้บริโภคจากการเข้าถึงเว็บไซต์ที่ถูกกฎหมาย ซึ่งต้องได้รับการจัดการเครือข่ายที่เหมาะสม และไม่อนุญาตให้บล็อกแอปพลิเคชันที่แข่งขันกับบริการโทรศัพท์ด้วยเสียงหรือวิดีโอของผู้ให้บริการ ซึ่งต้องได้รับการจัดการเครือข่ายที่เหมาะสม และ

• ผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ตบรอดแบนด์แบบมีสายต้องปฏิบัติตามกฎ "ห้ามเลือกปฏิบัติโดยไม่สมเหตุสมผล" ซึ่งระบุว่าผู้ให้บริการจะไม่เลือกปฏิบัติโดยไม่สมเหตุสมผลในการส่งข้อมูลเครือข่ายที่ถูกกฎหมายผ่านบริการอินเทอร์เน็ตบรอดแบนด์ของผู้บริโภค การจัดการเครือข่ายอย่างสมเหตุสมผลจะไม่ถือเป็นการเลือกปฏิบัติโดยไม่สมเหตุสมผล

บทบัญญัติเพิ่มเติมในคำสั่งดังกล่าวรวมถึงบทบัญญัติที่กำหนดให้ติดตามภาคส่วนบรอดแบนด์เคลื่อนที่อย่างต่อเนื่อง และจัดตั้งคณะกรรมการที่ปรึกษาอินเทอร์เน็ตแบบเปิด เพื่อติดตามและประเมินผลกระทบของกฎดังกล่าว และให้คำแนะนำแก่ FCC เกี่ยวกับนโยบายและแนวทางปฏิบัติอินเทอร์เน็ตแบบเปิด แม้ว่าจะไม่ได้ห้ามการให้ความสำคัญแบบจ่ายเงิน แต่ก็ระบุว่าไม่น่าจะเป็นไปตามกฎ "ห้ามเลือกปฏิบัติโดยไม่สมเหตุสมผล" ได้แสดงความกังวลเกี่ยวกับบริการเฉพาะทาง และแม้ว่าจะไม่ได้ "นำนโยบายเฉพาะสำหรับบริการดังกล่าวมาใช้ในขณะนี้" แต่จะติดตามบริการดังกล่าวอย่างใกล้ชิด เรียกร้องให้มีการทบทวนและอาจปรับเปลี่ยนกฎทั้งหมดในคำสั่งดังกล่าวภายในเวลาไม่เกินสองปีนับจากวันที่มีผลบังคับใช้ และให้รายละเอียดเกี่ยวกับขั้นตอนการร้องเรียนอย่างเป็นทางการและไม่เป็นทางการ

อย่างไรก็ตาม คำสั่งดังกล่าวไม่ได้ห้ามการกำหนดราคาแบบเป็นชั้นหรือตามการใช้งานตามคำสั่ง กรอบการทำงาน "ไม่ได้ป้องกันผู้ให้บริการบรอดแบนด์จากการขอให้สมาชิกที่ใช้เครือข่ายน้อยกว่าจ่ายน้อยลง และสมาชิกที่ใช้เครือข่ายมากขึ้นจ่ายมากขึ้น" เนื่องจากการห้ามการปฏิบัติดังกล่าว "จะบังคับให้ผู้ใช้เครือข่ายที่มีขนาดเล็กกว่าต้องอุดหนุนผู้ใช้เครือข่ายที่มีขนาดใหญ่กว่า" และ "ยังจะปิดกั้นการปฏิบัติที่อาจช่วยปรับแรงจูงใจให้เหมาะสมเพื่อส่งเสริมการใช้งานเครือข่ายอย่างมีประสิทธิภาพ"

อำนาจในการนำคำสั่งดังกล่าวมาใช้ได้ยกเลิก "แนวทางที่สาม" ที่เคยได้รับการรับรองโดยประธาน FCC นาย Genachowski และคณะกรรมาธิการพรรคเดโมแครตคนอื่นๆ และถือว่าบริการการเข้าถึงอินเทอร์เน็ตบรอดแบนด์เป็นบริการข้อมูลภายใต้หัวข้อที่ I คำสั่งดังกล่าวอ้างอิงบทบัญญัติจำนวนหนึ่งที่มีอยู่ในพระราชบัญญัติการสื่อสารปี ค.ศ. 1934 ตามการแก้ไข เพื่อสนับสนุนอำนาจของ FCC ตามคำสั่ง อำนาจในการนำกฎเหล่านี้ไปปฏิบัตินั้นอยู่ในมาตรา 706 ของพระราชบัญญัติโทรคมนาคมปี ค.ศ. 1996 ซึ่งกำหนดให้ FCC "สนับสนุนการปรับใช้อย่างสมเหตุสมผลและทันท่วงที" ของ "ความสามารถด้านโทรคมนาคมขั้นสูง" แก่ชาวอเมริกันทุกคน และดำเนินการหากพบว่าความสามารถดังกล่าวไม่ได้ถูกปรับใช้อย่างสมเหตุสมผลและทันท่วงที หัวข้อ II ของพระราชบัญญัติการสื่อสารและบทบาทของ FCC ในการปกป้องการแข่งขันและผู้บริโภคบริการโทรคมนาคม หัวข้อ III ซึ่งให้ FCC มีอำนาจในการออกใบอนุญาตคลื่นความถี่ โดยมีเงื่อนไขที่เอื้อประโยชน์ต่อสาธารณะ ซึ่งใช้ในการให้บริการไร้สายแบบคงที่และแบบเคลื่อนที่ และหัวข้อ VI ซึ่งให้ FCC มีหน้าที่ในการปกป้องการแข่งขันในบริการวิดีโอ คำสั่งดังกล่าวมีผลบังคับใช้เมื่อวันที่ 20 พฤศจิกายน ค.ศ. 2011 ซึ่งเป็นเวลา 60 วันหลังจากประกาศใน Federal Register 

นับตั้งแต่มีการเผยแพร่คำสั่งดังกล่าว ได้มีการยื่นอุทธรณ์หลายกรณีและต่อมาได้มีการรวบรวมคำร้องเพื่อพิจารณาใหม่อีกครั้งในศาลอุทธรณ์ของสหรัฐฯ เขต D.C. บริษัท Verizon Communications เป็นผู้ท้าชิงรายสุดท้ายที่ขอพิจารณาใหม่อีกครั้ง โดยอ้างว่าคำสั่งดังกล่าวเป็นการละเมิดเสรีภาพในการพูด และ FCC ได้ใช้อำนาจเกินขอบเขตในการกำหนดกฎเกณฑ์ ศาลได้มีคำตัดสินเมื่อวันที่ 14 มกราคม ค.ศ. 2014 และส่งคำตัดสินดังกล่าวให้ FCC พิจารณาใหม่ 

คำตัดสินของศาลในคดี Open Internet Order ปี 2014 และการตอบสนองของ FCC กรณี Verizon Communications Inc. v. Federal Communications Commission เมื่อวันที่ 14 มกราคม ค.ศ. 2014 ศาลอุทธรณ์ของสหรัฐอเมริกาได้มีคำตัดสินเกี่ยวกับการท้าทายคำสั่ง Open Internet Order ของ FCC (Verizon Communications Inc. v. Federal Communications Commission, D.C. Cir., No. 11-1355) ศาลยืนยันอำนาจของ FCC ในการควบคุมดูแลผู้ให้บริการการเข้าถึงอินเทอร์เน็ตบรอดแบนด์ และยืนยันข้อกำหนดการเปิดเผยข้อมูลของ Open Internet Order แต่ยกเลิกกฎต่อต้านการบล็อกและการไม่เลือกปฏิบัติที่ระบุไว้ในคำสั่งดังกล่าว โดยอ้างถึงการตัดสินใจของ FCC ในการจัดประเภทผู้ให้บริการบรอดแบนด์เป็นผู้ให้บริการข้อมูล ไม่ใช่ผู้ให้บริการโทรคมนาคมทั่วไป ศาลระบุว่าพระราชบัญญัติการสื่อสารห้าม FCC ไม่ให้ควบคุมผู้ให้บริการเหล่านี้โดยเด็ดขาด

นอกจากนี้ ศาลมีความเห็นว่ากฎการไม่เลือกปฏิบัติของคำสั่งที่ใช้กับผู้ให้บริการบรอดแบนด์แบบมีสาย และกฎป้องกันการบล็อกที่ใช้กับผู้ให้บริการบรอดแบนด์ทั้งแบบมีสายและไร้สาย เป็นกฎการควบคุมผู้ให้บริการโทรคมนาคมทั่วไปที่ไม่อาจอนุญาตได้สำหรับบริการข้อมูลและไม่สามารถนำไปใช้ได้ อย่างไรก็ตาม ศาลยังคงยืนหยัดตามกฎการเปิดเผยข้อมูล และที่สำคัญกว่านั้นคือ ยืนหยัดตามอำนาจทั่วไปของ FCC ในการใช้มาตรา 706 ของพระราชบัญญัติโทรคมนาคมปี ค.ศ. 1996 เพื่อควบคุมผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ตบรอดแบนด์ ดังนั้น ศาลจึงสรุปว่า FCC มีอำนาจตามกฎหมายภายใต้มาตรา 706 ในการกำหนดกฎที่เกี่ยวข้องกับการใช้งานบรอดแบนด์และการจัดการการรับส่งข้อมูลอินเทอร์เน็ตของผู้ให้บริการบรอดแบนด์ ศาลส่งเรื่องกลับไปยัง FCC เพื่อดำเนินการต่อไป

ปฏิกิริยาของคณะกรรมการการสื่อสารกลางต่อคำสั่งส่งกลับของศาลนั้น ประธาน FCC ในขณะนั้น นายวีลเลอร์ได้ออกแถลงการณ์เมื่อวันที่ 19 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2014 โดยระบุขั้นตอนที่เสนอ "เพื่อให้แน่ใจว่าอินเทอร์เน็ตยังคงเป็นแพลตฟอร์มสำหรับนวัตกรรม การเติบโตทางเศรษฐกิจ และการแสดงออกอย่างเสรี" ประธานนายวีลเลอร์เสนอให้ FCC กำหนดกฎใหม่ภายใต้อำนาจตามมาตรา 706 เพื่อบังคับใช้และเสริมสร้างกฎความโปร่งใสที่ศาลยืนยัน บรรลุเป้าหมาย "ห้ามบล็อก" บรรลุเป้าหมายของกฎการไม่เลือกปฏิบัติ เปิดโอกาสให้มีการจัดประเภทบริการอินเทอร์เน็ตใหม่เป็นบริการโทรคมนาคมที่อยู่ภายใต้อำนาจตามมาตรา II เป็นทางเลือก ละเว้นการพิจารณาทบทวนคำตัดสินของศาลอุทธรณ์ รวบรวมความคิดเห็นจากสาธารณชน ยึดมั่นต่อผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ตในการมุ่งมั่นที่จะปฏิบัติตามมาตรการป้องกันที่ระบุไว้ในคำสั่งอินเทอร์เน็ตเปิด พ.ศ. 2553 และแสวงหาโอกาสในการเพิ่มการแข่งขันในตลาดการเข้าถึงอินเทอร์เน็ต ควบคู่ไปกับคำชี้แจงนี้ FCC ได้จัดทำเอกสารใหม่ (เอกสาร GN หมายเลข 14-28) เพื่อขอความคิดเห็นเกี่ยวกับวิธีการจัดการกับคำสั่งที่ส่งกลับของ FCC เกี่ยวกับอินเทอร์เน็ตแบบเปิด เอกสารนี้เผยแพร่เมื่อวันที่ 19 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2014 เพื่อขอความคิดเห็นเกี่ยวกับ "การดำเนินการที่คณะกรรมการควรดำเนินการ ซึ่งสอดคล้องกับอำนาจของเราภายใต้มาตรา 706 และแหล่งข้อมูลอำนาจของคณะกรรมการอื่นๆ ทั้งหมดที่มีอยู่ โดยคำนึงถึงคำตัดสินของศาล" อย่างไรก็ตาม ควรสังเกตว่า O'Rielly และ Pai กรรมาธิการของ FCC ได้ออกแถลงการณ์แยกกันเพื่อแสดงความไม่เห็นด้วยกับข้อเสนอของ Wheeler ประธานในขณะนั้นในการกำหนดกฎระเบียบใหม่ในการควบคุมอินเทอร์เน็ต แม้จะมีการคัดค้านดังกล่าว FCC ก็เริ่มดำเนินการด้วยคะแนนเสียง 3 ต่อ 2 เพื่อกำหนดกฎระเบียบเพื่อจัดการกับคำสั่งที่ส่งกลับของศาลเกี่ยวกับอินเทอร์เน็ตแบบเปิดในปี 2010 ประกาศการเสนอการออกกฎเกณฑ์อินเทอร์เน็ตเปิดของ FCC ปี 2014 เมื่อวันที่ 15 พฤษภาคม 2014 FCC ได้ลงมติเห็นชอบประกาศการเสนอการออกกฎเกณฑ์ (NPRM) โดยมติเห็นชอบ 3 ต่อ 2 เสียงของพรรค เพื่อขอความคิดเห็นจากสาธารณชนเกี่ยวกับ “วิธีที่ดีที่สุดในการปกป้องและส่งเสริมอินเทอร์เน็ตเปิด”

NPRM (เอกสาร GN เลขที่ 14-28) ขอความคิดเห็นในประเด็นต่างๆ มากมาย เพื่อช่วยสร้างกรอบนโยบายเพื่อให้แน่ใจว่าอินเทอร์เน็ตยังคงเป็นแพลตฟอร์มเปิด และคงไว้ซึ่งแนวคิดที่ FCC นำมาใช้ในคำสั่งอินเทอร์เน็ตเปิดปี ค.ศ. 2010 เกี่ยวกับความโปร่งใส ไม่มีการบล็อก และการไม่เลือกปฏิบัติตามแนวทางของคำตัดสินของศาลอุทธรณ์ เมื่อเดือนมกราคม ค.ศ. 2014 NPRM ได้สรุปเบื้องต้นว่า FCC ควรอาศัยมาตรา 706 ของพระราชบัญญัติโทรคมนาคมปี ค.ศ. 1996 เป็นอำนาจทางกฎหมาย อย่างไรก็ตาม NPRM ได้ตั้งข้อสังเกตว่า FCC “จะพิจารณาอย่างจริงจังถึงการใช้มาตรา II ของพระราชบัญญัติการสื่อสารเป็นพื้นฐานสำหรับอำนาจทางกฎหมาย” และยอมรับว่ามาตรา 706 และมาตรา II ต่างก็เป็น “แนวทางแก้ปัญหาที่เป็นไปได้”

NPRM ยังยอมรับการใช้มาตรา III สำหรับบริการโทรศัพท์มือถือและขอความคิดเห็นโดยทั่วไปเกี่ยวกับแหล่งที่มาของอำนาจอื่นๆ ที่ FCC อาจใช้ได้ นอกจากนี้ ยังมีการหารือโดยยังคงรักษาคำจำกัดความและขอบเขตที่มีอยู่ในคำสั่งอินเทอร์เน็ตเปิดปี ค.ศ. 2010 ซึ่งกล่าวถึงการกระทำของผู้ให้บริการการเข้าถึงอินเทอร์เน็ตบรอดแบนด์ และตามที่กำหนดไว้ ไม่ครอบคลุมถึงการแลกเปลี่ยนข้อมูลระหว่างเครือข่าย (เช่น การเชื่อมต่อแบบเพียร์) บริการองค์กร (กล่าวคือ บริการที่เสนอให้กับองค์กรขนาดใหญ่ผ่านข้อเสนอที่เจรจาต่อรองเป็นรายบุคคล) บริการจัดเก็บข้อมูล หรือบริการเฉพาะทาง อย่างไรก็ตาม NPRM ได้ขอความคิดเห็นว่าควรแก้ไขขอบเขตของบริการตามที่กำหนดไว้ใน Open Internet Order ปี ค.ศ. 2010 หรือไม่ นอกจากนี้ ยังมีการหยิบยกคำถามว่าควรพิจารณาถึงบริการบรอดแบนด์ของผู้ให้บริการเครือข่าย ซึ่งเป็นหน้าที่ของพวกเขาในฐานะผู้ให้บริการเครือข่ายของผู้ให้บริการเครือข่ายหรือไม่ นอกจากนี้ NPRM ยังขอความคิดเห็นว่าควรทบทวนมาตรฐานที่แตกต่างกันซึ่งใช้กับบริการโทรศัพท์เคลื่อนที่เกี่ยวกับกฎห้ามบล็อกและการยกเว้นจากกฎการเลือกปฏิบัติที่ไม่สมเหตุสมผลหรือไม่ และการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยีและตลาดนั้นทำให้ FCC ควรพิจารณาว่าควรนำกฎเกณฑ์ไปใช้กับบริการการเข้าถึงอินเทอร์เน็ตบรอดแบนด์ผ่านดาวเทียมหรือไม่

FCC สรุปเบื้องต้นว่ากฎการไม่บล็อกที่กำหนดขึ้นใน Open Internet Order ปี ค.ศ. 2010 ควรได้รับการยืนยัน แต่ว่า “กฎการไม่บล็อกที่ฟื้นขึ้นมาใหม่ควรได้รับการตีความว่ากำหนดให้ผู้ให้บริการบรอดแบนด์ต้องให้ผู้ให้บริการเอจเข้าถึงผู้ใช้ปลายทางในระดับขั้นต่ำแก่ผู้ใช้บริการ”อย่างไรก็ตาม NPRM เสนอว่าการดำเนินการของผู้ให้บริการบรอดแบนด์ที่ได้รับอนุญาตภายใต้กฎการไม่บล็อกนั้นต้องผ่านการตรวจสอบอิสระเพิ่มเติม ซึ่งกำหนดให้ผู้ให้บริการ “ต้องปฏิบัติตามมาตรฐานทางกฎหมายที่บังคับใช้ได้ของแนวทางปฏิบัติที่เหมาะสมในเชิงพาณิชย์”

นอกจากนี้ NPRM ยังขอความคิดเห็นว่าควรห้ามหรืออนุญาตให้แนวทางปฏิบัติบางอย่าง เช่น “การกำหนดลำดับความสำคัญที่จ่ายเงิน” โดยสิ้นเชิงหรือไม่ หากแนวทางปฏิบัติดังกล่าวตรงตามมาตรฐานทางกฎหมายเรื่อง “ความเหมาะสมในเชิงพาณิชย์” NPRM เสนอให้ปรับปรุงกฎความโปร่งใส ซึ่งได้รับการสนับสนุนจากศาล เพื่อให้แน่ใจว่าผู้บริโภคและผู้ให้บริการเอจมีข้อมูลที่จำเป็นในการทำความเข้าใจบริการที่ได้รับและติดตามแนวทางปฏิบัติ และเพื่อจัดตั้งกระบวนการแก้ไขข้อพิพาทหลายแง่มุม รวมถึงการจัดตั้งผู้ตรวจการเพื่อเป็นตัวแทนผลประโยชน์ของผู้บริโภค สตาร์ทอัพ และธุรกิจขนาดเล็ก ประธานาธิบดีโอบามาได้ออกแถลงการณ์เมื่อวันที่ 10 พฤศจิกายน ค.ศ. 2014 โดยเรียกร้องให้ FCC กำหนดกฎเกณฑ์ที่จะจัดประเภทบริการบรอดแบนด์สำหรับผู้บริโภคใหม่ภายใต้หัวข้อ II ของพระราชบัญญัติการสื่อสารปี ค.ศ. 1934 ด้วยการผ่อนผัน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง แถลงการณ์ดังกล่าวเรียกร้องให้มีกฎระเบียบที่ห้ามการบล็อก ห้ามการลดความเร็ว ห้ามการให้ความสำคัญกับการชำระเงิน และเพิ่มความโปร่งใส นอกจากนี้ยังระบุด้วยว่ากฎระเบียบเหล่านี้ควรบังคับใช้กับบรอดแบนด์เคลื่อนที่อย่างเต็มที่และหากจำเป็นก็ใช้กับจุดเชื่อมต่อด้วย ข้อยกเว้นที่ติดตามตรวจสอบสำหรับการจัดการเครือข่ายที่เหมาะสมและบริการเฉพาะทาง และการผ่อนผันจากกฎระเบียบหัวข้อ II “ที่ไม่จำเป็นต่อการนำหลักการข้างต้นไปใช้” ก็รวมอยู่ในแถลงการณ์ดังกล่าวด้วยแม้ว่า FCC จะประเมินความคิดเห็นทั้งหมด รวมถึงความคิดเห็นของประธานาธิบดีที่อยู่ในตำแหน่ง แต่ในฐานะหน่วยงานกำกับดูแลอิสระ FCC มีหน้าที่รับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียวในการนำข้อเสนอสุดท้ายไปใช้ กฎใหม่ที่เกี่ยวข้องกับปัญหานี้ได้รับการนำมาใช้โดย FCC ในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 2015

คำสั่งอินเทอร์เน็ตเปิดของ FCC ปี ค.ศ. 2015 FCC ได้ลงมติ 3-2 เสียงในการประชุมเปิดเมื่อวันที่ 26 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2015 เพื่อนำกฎอินเทอร์เน็ตเปิดใหม่มาใช้บังคับ และต่อมาก็ได้ประกาศกฎดังกล่าวในวันที่ 12 มีนาคม ค.ศ. 2015 คำสั่งนี้ใช้กับบริการอินเทอร์เน็ตบรอดแบนด์แบบเคลื่อนที่และแบบคงที่ และอ้างอิงถึงหัวข้อ II ของพระราชบัญญัติการสื่อสาร และมาตรา 706 ของพระราชบัญญัติโทรคมนาคมปี ค.ศ. 1996 และสำหรับบรอดแบนด์แบบเคลื่อนที่ หัวข้อ III เป็นอำนาจทางกฎหมาย คำสั่งดังกล่าวมีบทบัญญัติดังต่อไปนี้:

- จัดประเภท "บริการอินเทอร์เน็ตบรอดแบนด์" ใหม่ (ซึ่งก็คือบริการบรอดแบนด์ปลีกที่ชาวอเมริกันซื้อจากผู้ให้บริการเคเบิล โทรศัพท์ และไร้สาย) เป็นบริการโทรคมนาคมภายใต้หัวข้อ II;

- ห้ามการบล็อก การควบคุมปริมาณ และการกำหนดลำดับความสำคัญแบบจ่ายเงิน;

- สร้างมาตรฐานการปฏิบัติทั่วไปที่ผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ตไม่สามารถทำอันตรายต่อผู้บริโภคหรือผู้ให้บริการ edge (เช่น Google, Netflix) และมอบอำนาจให้ FCC ในการจัดการกับแนวทางปฏิบัติที่น่าสงสัยเป็นรายกรณี (การจัดการเครือข่ายที่เหมาะสมจะไม่ถือเป็นการละเมิดกฎนี้) 

- ปรับปรุงกฎเกณฑ์ความโปร่งใสที่มีอยู่สำหรับทั้งผู้ใช้ปลายทางและผู้ให้บริการเอดจ์ (ยกเว้นชั่วคราวจากการปรับปรุงความโปร่งใสสำหรับผู้ให้บริการโทรศัพท์พื้นฐานและโทรศัพท์เคลื่อนที่ขนาดเล็ก) และสร้างกระบวนการ “เซฟฮาร์เบอร์” สำหรับรูปแบบและลักษณะของการเปิดเผยข้อมูลที่จำเป็นสำหรับผู้บริโภค

- อนุญาตให้ผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ตมีส่วนร่วมใน “การจัดการเครือข่ายที่สมเหตุสมผล” (นอกเหนือจากการกำหนดลำดับความสำคัญแบบจ่ายเงิน) และจะคำนึงถึงความต้องการการจัดการเครือข่ายเฉพาะของเครือข่ายมือถือและเทคโนโลยีอื่นๆ เช่น เครือข่าย Wi-Fi ที่ไม่ได้รับอนุญาต

- ไม่ใช้กฎเกณฑ์อินเทอร์เน็ตแบบเปิดกับ “บริการเฉพาะ” ซึ่งเป็นประเภทของบริการที่ FCC กำหนดให้เป็นบริการที่ “ไม่ให้การเข้าถึงอินเทอร์เน็ตโดยทั่วไป” (เช่น เครื่องตรวจวัดอัตราการเต้นของหัวใจหรือเซ็นเซอร์วัดการใช้พลังงาน) 

- ไม่ใช้กฎอินเทอร์เน็ตแบบเปิดกับการเชื่อมต่อ แต่ให้อำนาจ FCC ในการพิจารณาข้อร้องเรียนและดำเนินการบังคับใช้ หากจำเป็น โดยพิจารณาเป็นรายกรณี ภายใต้มาตรา 201 และ 202 เกี่ยวกับกิจกรรมการเชื่อมต่อของผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ต หากถือว่าไม่ยุติธรรมและไม่สมเหตุสมผล

- ใช้บทบัญญัติหลักของ Title II เช่น การไม่มีการปฏิบัติที่ไม่ยุติธรรมและไม่สมเหตุสมผลหรือการเลือกปฏิบัติ ความเป็นส่วนตัวของผู้บริโภค การเข้าถึงสำหรับผู้พิการ กระบวนการร้องเรียนและบังคับใช้ของผู้บริโภค และการเข้าถึงเสาและท่ออย่างเป็นธรรม และ

- ละเว้นจากบทบัญญัติต่างๆ ของ Title II โดยไม่ต้องดำเนินการใดๆ เพิ่มเติม (เช่น กฎการบัญชีต้นทุน ภาษีศุลกากร และการแยกส่วนสุดท้าย) ซึ่งส่งผลให้มีการละเว้นจากบทบัญญัติตามกฎหมาย 30 ประการและกฎที่รวบรวมเป็นประมวลมากกว่า 700 ประการ โดยมีข้อยกเว้นที่จำกัด กฎดังกล่าวมีผลบังคับใช้เมื่อวันที่ 12 มิถุนายน ค.ศ. 2558 ซึ่งเป็นเวลา 60 วันหลังจากการเผยแพร่ใน Federal Register 

กลุ่มการค้าต่างๆ และผู้ให้บริการรายบุคคลที่คัดเลือกมาได้ยื่นอุทธรณ์ต่อศาลเพื่อท้าทายความถูกต้องตามกฎหมายของคำสั่งอินเทอร์เน็ตเปิดปี ค.ศ. 2015 คำอุทธรณ์ดังกล่าวได้ถูกรวบรวมไว้ในศาลอุทธรณ์ของสหรัฐอเมริกา คำร้องเพื่อขอระงับวันที่มีผลบังคับใช้ของคำสั่งถูกปฏิเสธ ทำให้กฎเกณฑ์สามารถมีผลบังคับใช้ตามกำหนดในวันที่ 12 มิถุนายน ค.ศ. 2015 ต่อมา ศาลอุทธรณ์ของสหรัฐอเมริกาได้มีคำตัดสินเมื่อวันที่ 14 มิถุนายน ค.ศ. 2016 โดยลงมติ (2-1) เพื่อรักษาความถูกต้องตามกฎหมายของทุกแง่มุมของคำสั่ง FCC ปี ค.ศ. 2015 คำร้องเพื่อขอให้ทบทวนคำตัดสินทั้งหมด ถูกปฏิเสธเมื่อวันที่ 1 พฤษภาคม ค.ศ. 2017 โดยผู้พิพากษาส่วนใหญ่ ฝ่ายต่างๆ ได้ยื่นคำร้องเมื่อวันที่ 28 กันยายน ค.ศ. 2017 เพื่อขอให้ศาลฎีกาของสหรัฐอเมริกาทบทวนคำร้อง ศาลฎีกาสหรัฐอเมริกาอยู่ระหว่างการพิจารณา 50 คดี 

เมื่อวันที่ 18 พฤษภาคม ค.ศ. 2017 FCC ได้นำประกาศการออกกฎเกณฑ์ที่เสนอ (NPR) มาใช้ (2-1) เพื่อตรวจสอบกรอบการกำกับดูแลที่จัดทำขึ้นใน Open Internet Order ปี ค.ศ. 2015 อีกครั้ง และนำแนวทางการกำกับดูแลแบบ “ไม่เข้มงวด” มาใช้ NPR คืนค่าบริการการเข้าถึงบรอดแบนด์อินเทอร์เน็ตให้เป็นประเภท Title I และขอความคิดเห็นเกี่ยวกับกฎเกณฑ์ที่มีอยู่ซึ่งควบคุมผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ต โดยเฉพาะอย่างยิ่ง NPR เสนอให้ 

- ฟื้นฟูการจำแนกประเภทบริการข้อมูลของบริการการเข้าถึงอินเทอร์เน็ตบรอดแบนด์ (ทั้งแบบคงที่และแบบเคลื่อนที่) โดยลบบริการออกจากประเภท Title II ซึ่งเป็นประเภทของผู้ให้บริการทั่วไปที่กำหนดโดย Open Internet Order ปี ค.ศ. 2015 และย้ายไปอยู่ภายใต้ประเภท Title I;

- ฟื้นฟูว่าบริการการเข้าถึงอินเทอร์เน็ตบรอดแบนด์เคลื่อนที่ไม่ใช่บริการเคลื่อนที่เชิงพาณิชย์; 

- ยกเลิกมาตรฐานการปฏิบัติทั่วไป;

- ขอความคิดเห็นเกี่ยวกับความจำเป็นในการ "คงไว้ แก้ไข หรือขจัด" "แนวทางที่ชัดเจน" (ห้ามบล็อก ห้ามจำกัดความเร็ว และห้ามจ่ายลำดับความสำคัญ) และกฎเกณฑ์ความโปร่งใส

- คืนอำนาจให้กับคณะกรรมการการค้าแห่งสหพันธรัฐเพื่อดูแลและบังคับใช้แนวทางปฏิบัติด้านความเป็นส่วนตัวของผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ต

- ประเมินระบอบการบังคับใช้ของ FCC ใหม่เกี่ยวกับความจำเป็นในการแทรกแซงด้านกฎระเบียบล่วงหน้า และ

- ดำเนินการวิเคราะห์ต้นทุน-ผลประโยชน์เป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการ ปัจจุบันช่วงเวลาแสดงความคิดเห็นและตอบกลับของ NPR ได้ปิดลงแล้ว และร่างคำสั่งที่อยู่ระหว่างการส่งต่อไปยังคณะกรรมาธิการในปัจจุบัน กำหนดไว้เบื้องต้นสำหรับการลงคะแนนเสียงในวันที่ 14 ธันวาคม ค.ศ. 2017