สหรัฐอเมริกาถือเป็นรัฐบาลที่มอยู่ภายใต้กฎหมาย
โดยต้องใช้อำนาจตามที่รัฐธรรมนูญกำหนดหรือระบุไว้เท่านั้น ดังนั้น
รัฐสภาและรัฐบาลสามารถใช้อำนาจได้ตามเท่าที่รัฐธรรมระบุไว้เท่านั้น
อำนาจของรัฐสภาที่ระบุไว้ตามรัฐธรรมนูญมีหลายประการ โดยเฉพาะในมาตรา 1
วรรค 8 ทั้งนี้
อำนาจที่สำคัญประการหนึ่งซึ่งมีการถกเถียงกันอย่างมากในช่วงก่อตั้งประเทศคืออำนาจในการใช้จ่ายเงินงบประมาณแผ่นดิน
(Spending power)
ในรัฐธรรมนูญมาตรา 1 วรรค 8 ระบุว่ารัฐสภามีอำนาจในการกำหนดและจัดเก็บภาษีอากรเพื่อใช้หนี้และนำไปใช้จ่ายปกป้องประเทศและเสริมสร้างความผาสุกของสหรัฐอเมริกา
ในปี ค.ศ. 1987 คดี South Dakota vs
Dole ศาลสูงสุดพิจารณาว่ากฎหมายของรัฐบาลกลางที่กำหนดให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงขนส่งมีอำนาจระงับเงินงบประมาณที่รัฐบาลกลางอุดหนุนมลรัฐได้ร้อยละ
5 หากมลรัฐยอมให้บุคคลอายุต่ำกว่า 21 ปี ซื้อเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ปรากฏว่ามลรัฐดาโกต้าใต้อนุญาตให้บุคคลอายุต่ำกว่า
18 ปีดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ได้ จึงถูกระงับเงินอุดหนุนในการก่อสร้างถนน
มลรัฐดาโกต้าใต้จึงดำเนินการฟ้องร้องรัฐมนตรีโยอ้างว่ากฎหมายดังกล่าวขัดต่อรัฐธรรมนูญ
กล่าวคือเป็นการใช้อำนาจตามรัฐธรรมนูญของรัฐสภาในการใช้จ่ายเงินโดยมิชอบ ทั้งที่ควรจะต้องออกกฎหมายกำหนดอายุของบุคคลที่ห้ามซื้อหรือดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์
ในกรณีดังกล่าว ศาลวางหลักเกณฑ์ 4 ขั้นตอนในการประเมินความชอบด้วยรัฐธรรมสำหรับโครงการใช้จ่ายเงินของรัฐบาลกลาง
เช่น (1) อำนาจในการใช้จ่ายเงินต้องเป็นไปเพื่อสวัสดิภาพและผาสุกของประเทศ (2)
เงื่อนไขการอุดหนุนต้อมีความชัดเจน (3) เงื่อนไขต้องเกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ของรัฐบาลกลางตามโครงการหรือแผนงานของประเทศ
และ (4) อำนาจในการใช้จ่ายไม่สามารถใช้เพื่อจูงใจให้มลรัฐกระทำสิ่งซึ่งอาจทำให้มลรัฐขัดต่อรัฐธรรมนูญ
ศาลพิจารณาว่าเงื่อนไขการอุดหนุนเป็นการจูงใจทางการเงินสำหรับมลรัฐดาโกต้าใต้ออกกฎหมายกำหนดอายุห้ามดื่มมากกว่าการบังคับทางการเงินเพื่อให้ดำเนินการตามที่ชี้แนะถึงความเป็นไปได้ของผลลัพธ์ที่แตกต่าง
หากสัดส่วนที่สูงขึ้นของอุดหนุนที่ถูกระงับ
สำหรับความเห็นเสียงข้างน้อยเงื่อนไขการใช้จ่ายเงินชอบด้วยรัฐธรรมนูญหากเกี่ยวข้องกับเงินอุดหนุนของรัฐบาลต้องมีการใช้จ่าย
ในปี ค.ศ. 2012 ศาลสูงสุดได้พิจารณาประเด็นว่าบทบัญญัติกฎหมายการรักษาพยาบาลในราคาที่เป็นธรรม
(Affordable Care Act) ซึ่งใช้เงินงบประมาณจากกองทุนของรัฐบาลกลางที่เรียกเก็บจากมลรัฐที่ไม่สามารถขยายบริการสาธารณสุขมูลฐานได้อย่างทั่วถึงอยู่ในขอบเขตอำนาจของรัฐสภาสหรัฐฯ
หรือไม่ ซึ่งในคดี National Federation of Independent Business v
Sebelius ศาลสูงสุดตัดสินว่านโยบายข่มขู่มลรัฐว่าจะระงับการเบิกจ่ายเงินอุดหนุนจากกองทุนการช่วยเหลือด้านรักษาพยาบาลของรัฐบาลกลาง
หากมลรัฐไม่สามารถขยายการให้บริการได้อย่างทั่วถึงตามที่รัฐบาลมีนโยบายสนับสนุน ถือว่าการกระทำดังกล่าวไม่ชอบด้วยรัฐธรรมนูญ
ศาลให้ความเห็นว่ากองทุนของรัฐบาลกลางที่ถูกระงับเป็นส่วนร้อยละ 10
ของงบประมาณทั้งหมดของมลรัฐถือว่าเป็นสัดส่วนสำคัญที่มลรัฐไม่มีทางเลือกอื่น
แต่ต้องยอมตามรัฐสภา ดังนั้น เสียงส่วนใหญ่เห็นว่าการขยายการบังคับใช้กฎหมายดังกล่าวฝ่าฝืนหักการอำนาจในการใช้จ่ายที่ไม่สามารถใช้บังคับกับมลรัฐด้วยการออกกฎหมายหรือบังคับให้มลรัฐเข้าร่วมในโครงการของรัฐบาล
ศาลได้ชี้ความแตกต่างจากคดี South Dakota v Dole ที่ตัดสินว่าการที่มลรัฐดาโกต้าใต้สูญเสียเงินอุดหนุนเป็นสัดส่วนสูงถึงครึ่งหนึ่งของเงินงบประมาณของมลรัฐ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น