ตามหลักกฎหมายทั่วไปกำหนดให้คนซื้อต้องระวังในการซื้อสินค้า ในการซื้อบ้านอยู่อาศับก็เช่นกัน ผู้ซื้อต้องระวังสิ่งที่อาจเกิดขึ้นในบ้านแม้จะเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอดีตที่อาจมีผลกระทบต่อการตัดสินใจซื้อข้ายบ้าน เจ้าของบ้านมีหน้าที่ต้องแจ้งผู้ซื้อหรือไม่ในการขายบ้านว่าบ้านดังกล่าวมีอดีตที่ไม่ดีหรือมีข่าวลือว่าผีสิงอยู่ในบ้านดังกล่าว กรณีดังกล่าวนี้ศาลอุทธรณ์มลรัฐนิวยอร์คในสหรัฐอเมริกาได้วางหลักการในเรื่องนี้ไว้ในคดี Stambovsky v. Ackley ว่าเจ้าของบ้านคือนางเฮกเลย์และครอบครัวแจ้งว่ามีผีสิงอยู่ในบ้านของเธอในนิวยอร์คอย่างเปิดเผย โดยมีการจัดทัวร์ชมผีด้วยและพบว่ามีบทความในหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นหลายฉบับ รวมทั้งหนังสือ Reader's Digest ได้เขียนเกี่ยวกับเหตุการณ์มีการหลอกหลอนของบ้านดังกล่าว ต่อมานายสแตมบอจสกี้ได้ซื้อบ้านดังกล่าว แต่ข้อเท็จจริงปรากฎว่านางเฮกเลย์และนายหน้าขายบ้านไม่ได้มีการแจ้งข้อเท็จจริงเกี่ยวกับบ้านผีสิงแก่นายสแตมบอจสกี้แต่อย่างใด นายสแตมบอจสกี้ได้จ่ายเงินมัดจำค่าซื้อบ้านไปแล้ว และเมื่อได้ย้ายเข้าไปอยู่อาศัยก็บพบว่ามีวิญญาณอาศัยอยู่ในบ้านดังกล่าว จึงได้ขอยกเลิกสัญญาซื้อข้ายบ้าน ข้อพิพาทดังกล่าวจึงขึ้นสู่การตัดสินของศาล ซึ่งศาลได้ตัดสินว่าในแง่ของกฎหมายการหลอกหลนอที่เกิดขึ้นในบ้านข้อพิพาทเป็นที่ประจักษ์เมื่อเจ้าของบ้านได้ประกาศเป็นการทั่วไปเกี่ยวกับเรื่องราวของผีในบ้าน แม้ว่านางเฮกเลย์ได้แจ้งเรื่องดังกล่าวเป็นการทั่วไปแล้วเกี่ยวกับเหตุการณ์เหนือธรรมชาติที่เกิดขึ้นภายในบ้านดังกล่าว แต่นางเฮกเลย์ในฐานะเจ้าของบ้านและเป็นผู้ขายมีหน้าที่ต้องแจ้งข้อบกพร่องดังกล่าวแก่นายสแตมบอจสกี้ด้วย ดังนั้น ศาลจึงตัดสินให้นายสแตมบอจสกี้มีสิทธิในการยกเลิกสัญญาซื้อขายดังกล่าวได้
อย่างไรก็ตาม ในหลายมลรัฐได้วางหลักเกณฑ์แตกต่างกันไป ตัวอย่างเช่น ในมลรัฐฟอริด้ากำหนดว่า ข้อเท็จจริงว่าทรัพย์สินที่เกิดเหตุการณ์ขึ้น หรือสถานที่มีการฆ่ากันตายหรือฆ่าตัวตายไม่ถือเป็นข้อเท็้จริงในสาระสำคัญที่จะต้องเปิดเผยในการทำธุรกรรมทรัพย์สินดังกล่าวแต่อย่างใด หรือมลรัฐแมสซาซูเซสได้ระบุเกี่ยวกับกรณีบ้านผีสิงว่า ข้อเท็จจริงหรือข้อสงสัยว่าทรัพย์สินอาจหรือมีผลทางจิตใจไม่ถือว่าเป็นข้อเท็จจริงในสาระสำคัญที่ต้องมีการเปิดเผยสำหรับการทำธุรกรรม ดังนั้น จึงเป็นภาระหรือหน้าที่ของผู้ซื้อบ้านเองที่ต้องสืบค้นหาข้อมูลตามหลักกฎหมายผู้ซื้อต้องระวัง ซึ่งจะเห็นได้ว่าแตกต่างจากผลคำพิพากษาในคดี Stambovsky v. Ackley
อนึ่งในการสำรวจในปี ค.ศ. 2012 พบว่าประมาณร้อยละ 32 ของผู้ตอบคำถามตอบว่าไม่สนใจข้อเท็จจริงเรื่องเหนือธรรมชาติ คำนึงถึงราคามากกว่า อาจซื้อบ้านที่มีข่าวว่ามีผีสิง หากราคาบ้านลดลง แต่ประมาณร้อยละ 33 ตอบว่าหากทราบข้อเท็จจริงจะไม่ซื้อ
อย่างไรก็ตาม ในหลายมลรัฐได้วางหลักเกณฑ์แตกต่างกันไป ตัวอย่างเช่น ในมลรัฐฟอริด้ากำหนดว่า ข้อเท็จจริงว่าทรัพย์สินที่เกิดเหตุการณ์ขึ้น หรือสถานที่มีการฆ่ากันตายหรือฆ่าตัวตายไม่ถือเป็นข้อเท็้จริงในสาระสำคัญที่จะต้องเปิดเผยในการทำธุรกรรมทรัพย์สินดังกล่าวแต่อย่างใด หรือมลรัฐแมสซาซูเซสได้ระบุเกี่ยวกับกรณีบ้านผีสิงว่า ข้อเท็จจริงหรือข้อสงสัยว่าทรัพย์สินอาจหรือมีผลทางจิตใจไม่ถือว่าเป็นข้อเท็จจริงในสาระสำคัญที่ต้องมีการเปิดเผยสำหรับการทำธุรกรรม ดังนั้น จึงเป็นภาระหรือหน้าที่ของผู้ซื้อบ้านเองที่ต้องสืบค้นหาข้อมูลตามหลักกฎหมายผู้ซื้อต้องระวัง ซึ่งจะเห็นได้ว่าแตกต่างจากผลคำพิพากษาในคดี Stambovsky v. Ackley
อนึ่งในการสำรวจในปี ค.ศ. 2012 พบว่าประมาณร้อยละ 32 ของผู้ตอบคำถามตอบว่าไม่สนใจข้อเท็จจริงเรื่องเหนือธรรมชาติ คำนึงถึงราคามากกว่า อาจซื้อบ้านที่มีข่าวว่ามีผีสิง หากราคาบ้านลดลง แต่ประมาณร้อยละ 33 ตอบว่าหากทราบข้อเท็จจริงจะไม่ซื้อ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น